"نابودی فانی: هنگامی که خاطرات در کتاب ها زنده می‌مانند"

آدم ها وقتی می میرند، ناپدید می شوند. صدایشان، زبانشان، نفسشان. گوشت تنشان. در نهایت استخوان هایشان. تمام خاطرات زنده شان محو می شود. این، هم هراس انگیز است و هم طبیعی. با این وجود، برخی افراد از این نابودی مستثنی هستن؛ چون در کتاب هایی که نوشته اند به هستی شان ادامه می دهند.

سیزدهمین قصه – داین سترفیلد