"من باغ زمستان زده دارم تو نداری..."

من باغ زمستان زده دارم تو نداری

من خرمن طوفان زده دارم تو نداری

از خاطره ی سبز بهشتی که فرو ریخت

یک میوه ی دندان زده دارم تو نداری

"داش آکلم" و تنگ دلی درد نشان را

بر صخره ی "مرجان" زده دارم تو نداری

من عهد نوشتم تو نه دیدی و نه بستی

من دست به قرآن زده دارم تو نداری

"گر همسفر عشق شدی"را که شنیدی؟

من اسب به میدان زده دارم تو نداری

من اینهمه گفتم و تو یک جمله نوشتی:

"من سرمه به مژگان زده دارم تو نداری"